Johan De Schryver
Beste Filip
Ik had je vorige mail al goed ontvangen en intussen heb ik me een beroerte gepiekerd over een mogelijk antwoord. Mijn herinneringen aan Over Taal blijken onmogelijk op te blazen tot enkele honderden lezenswaardige woorden. Ik herinner me de efficiëntie van de communicatie, je immer positieve reactie op voorstellen, de grondigheid van de eindredactie. En zeker herinner ik me nog je ommelandse reis naar Brussel, een dikke twee jaar geleden, om me op het zonovergoten Brusselse terras te vragen of ik niet geneigd zou zijn tot een wat intensere redactionele medewerking, en mijn botte antwoord dat mijn nakende pensionering mij tot andere bezigheden inspireerde, dat ik mij in mijn laatste levensfase niet meer over taal wilde buigen. Hoeveel woorden zijn dat? Veel te veel al voor de schamele inhoud, veel te weinig voor het monumentale slotnummer van Over Taal.
Zonde dat het voorbij is, maar ik meen toch nog enige hoop te bespeuren in de laatste zin: ‘Wat de toekomst brengt, is nog onzeker’. Ik wens je het beste, met al je taalwerk en met je leven daarbuiten. Hopelijk kun je me ooit mijn inspiratieloosheid vergeven en onthoud je alleen maar mijn dankbaarheid voor de hele fijne samenwerking.
Het ga je goed.
Hartelijke groeten
Johan
Johan De Schryver was tot voor kort docent Nederlands aan de subfaculteit Letteren van de KU Leuven, campus Brussel.